Türk Medeni Kanunu m. 162’ye dayalı pek kötü muamele ve onur kırıcı davranış sebebiyle açılan boşanma davasında, davalı erkeğin eşine sürekli ve ağır fiziki şiddet uyguladığı sabit görülmüştür. Bu eylemler mahkemece de kabul edilmesine rağmen, ilk derece mahkemesi, şiddetin TMK m. 162’de aranan yoğunlukta olmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Ancak Yargıtay, sürekli ve ağır fiziki şiddetin TMK m. 162 kapsamında pek kötü muamele ve onur kırıcı davranış oluşturduğunu belirterek kararı bozmuştur.
Yargıtay 2. HD. – 2015/13850 E., 2016/5358 K.
“[…] davalı erkeğin eşine sürekli ve ağır fiziki şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Fiziki şiddet uygulamaktan hakkında ceza davası ikame edilmiş ve mahkum olmuştur. Davalının eşine yönelik bu eylemleri pek kötü muamele ve onur kırıcı davranış oluşturur. […] Sürekli ve ağır fiziki şiddet, buna maruz kalan eş bakımından ‘pek kötü muamele’ eylemini oluşturur niteliktedir. Bu bakımdan, mahkemenin ret gerekçesi yasal değildir.”
T.C. Yargıtay Başkanlığı – 2. Hukuk Dairesi
Esas No.: 2015/13850
Karar No.: 2016/5358
Karar tarihi: 17.03.2016
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı kadın, Türk Medeni Kanununun 162. maddesinde yer alan “pek kötü muamele” ve “onur kırıcı davranış” sebebine dayanarak boşanma davası açmış, dava reddedilmiştir.
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden, davalı erkeğin eşine sürekli ve ağır fiziki şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Fiziki şiddet uygulamaktan hakkında ceza davası ikame edilmiş ve mahkum olmuştur. Davalının eşine yönelik bu eylemleri pek kötü muamele ve onur kırıcı davranış oluşturur. Bu sebeple Türk Medeni Kanununun 162. maddesindeki boşanma sebebi oluşmuştur. Esasen kocanın bu eylemleri mahkemece de sabit kabul edilmiş, ancak eylemlerin Yasanın 162. maddesinin aradığı yoğunlukta olmadığını, bu sebeple özel boşanma sebebinin oluşmadığını belirterek davacı kadının davası reddedilmiştir. Sürekli ve ağır fiziki şiddet, buna maruz kalan eş bakımından “pek kötü muamele” eylemini oluşturur niteliktedir. Bu bakımdan, mahkemenin ret gerekçesi yasal değildir. Yasanın 162. maddesinde yer alan boşanma sebebinin oluştuğu dikkate alınarak davacı kadının davasının kabulü gerekirken, reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 17.03.2016 (Perş.)
